25 ΜΑΡΤΙΟΥ

∆ιαβάζουµε στα παιδιά" Τα ελληνάκια" της Ευγενίας Φακίνου, για να προκαλέσουµε τη συζήτηση µε τα παιδιά και να διαπιστώσουµε τις προϋπάρχουσες γνώσεις τους. Ο ιστορικός τόπος και χρόνος είναι δυσκολονόητος για τα παιδιά, γι' αυτό µέσα από πολλές αφηγήσεις αναφερόµαστε στα ιστορικά γεγονότα της εποχής. Η ζωή, οι αγώνες και οι θυσίες των ηρώων της Επανάστασης συγκινούν και ενθουσιάζουν τα παιδιά,

Σε κάποιο νησί για χρόνια αφέντης ήταν ο Αγάς* και έκανε ότι αυτός ήθελε. Οι Έλληνες κάτοικοι έπρεπε να τον υπακούν, να του δίνουν μερίδιο από τη σοδειά χωρίς κανείς να τολμά να μιλήσει. Γι' αυτό πολλά παλικάρια ξενιτεύονταν στα καράβια. Ανάμεσά τους κι ο Γιώργης.

Όταν γύρισε μετά από καιρό, βρήκε το χωριό άδειο και το Παγόνι, το αγαπημένο πουλί της αδελφής του της Μαρίας, άρχισε να του διηγείται τι έγινε την Κυριακή, που γίνονταν οι γάμο

της Παγώνας και του Γιάννου.

Είχε πια νυχτώσει, αλλά το γλέντι συνεχιζότανε και θα συνεχιζότανε για πολύ ακόμα. Ο γαμπρός κι η νύφη χόρεψαν τον πρώτο το συρτό. Μετά χόρεψαν κι όλοι οι καλεσμένοι. 

Η Μαρία κι οι φίλες της τραγούδαγαν για την ομορφιά της νύφης. Το τουμπελέκι, το ούτι, το κλαρίνο συνόδευαν το χορό και το τραγούδι. Κι εκεί που όλα ήταν χαρούμενα, φάνηκε ο Αφέντης ο Αγάς με τους δικούς του. Συνηθισμένος να κάνει ό,τι θέλει, φώναξε:

- Κρασί και μεζέ για τα παλικάρια μου. Κι εσύ Μαρία, σήκω να χορέψουμε!

Όλοι πάγωσαν. Τέτοια προσβολή! Η Μαρία δεν τα 'χασε και με σταθερή φωνή του είπε:

- Δε χορεύω με το ζόρι!

Αυτό ήτανε. Η συνοδεία του Αφέντη του Αγά σήκωσε τα όπλα, οι δικοί μας τράβηξαν τα σπαθιά...

Του Γιώργη τα χείλια τρέμανε απ' το κακό του...

- Αρκετά! φώναξε και τράβηξε το σπαθί του. Τώρα θα δει!...

- Μη! Του φώναξαν οι άλλοι και τον κράτησαν σφιχτά απ' τα χέρια.

- Αφήστε με! Αρκετά πια με τον Αφέντη τον Αγά!

- Δεν έχει νόημα, Γιώργη, του είπαν οι άλλοι. Είμαστε λίγοι κι είναι πολλοί. 

- Δεν είμαστε πια λίγοι, είπε ο Γιώργης. Και στ' άλλα τα χωριά το 'χουν αποφασίσει. Οι δικοί μας πού είναι τώρα;

- Οι ανήμποροι πήγανε σ' άλλα χωριά πιο ήσυχα. Οι νέοι βγήκαν στο βουνό*, είπε το Παγόνι.

- Εμπρός, λοιπόν, για το βουνό!

Είχε ξεμυτίσει ο ήλιος απ' την ανατολή, όταν έφτασαν στους πρόποδες του βουνού. Όλα ήταν ήσυχα. Τίποτε δε φαινόταν, τίποτε δεν ακουγόταν... και ξαφνικά... κοκκίνισε το βουνό απ' τα φεσάκια* και μια ελληνική σημαία ξεδιπλώθηκε.

- Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή!

Ήταν κοριτσίστικη φωνή, που το είπε, αλλά αρκετά δυνατή για να καταλάβει ο Γιώργης τη φωνή της Μαρίας. Με φτερά στα πόδια ανέβαιναν τώρα το βουνό, να ενωθούν με τους άλλους.

Ήταν 22 Μαρτίου του 1821.

Αξιοποιούµε την ιστορία που διαβάσαµε για να εξετάσουµε το πλαίσιο της εποχής, τα αισθήµατα των Ελλήνων, τον αγώνα και τις θυσίες που κατέβαλλαν, τον τρόπο που πολέµησαν, τους ήρωες και τις ηρωίδες που ανέδειξαν. Βλέποντας εικαστικό υλικό και αφίσες συζητάµε για τα ρούχα της εποχής, των ανδρών και των γυναικών, τον τρόπο και τα µέσα που µάθαιναν τα παιδιά γράµµατα, το ρόλο των γυναικών στον Αγώνα, τις συνήθειες και τις γιορτές που κατάφεραν να διατηρήσουν παρά τα τετρακόσια χρόνια σκλαβιάς.

Παίρνοντας αφορμή από το σύνθημα των Ελλήνων "Ελευθερία ή θάνατος" μετράμε τις  9  συλλαβές χτυπώντας με τα χέρια.Προσπαθούμε να σχηματίσουμε την φράση με αυτές.
Αναφέρουμε ότι η Ελληνική σημαία έχει 9 λωρίδες από τις 9 συλλαβές τις φράσης.

Παρατηρούν προσεκτικά την εικόνα του ευαγγελισμού της Θεοτόκου και σχολιάζουν τα πρόσωπα, το πλαίσιο, τα χρώµατα, τα σχέδια, τις συµµετρίες, και κάνουν συγκρίσεις µε τις εικόνες του βιβλίου: Τα ελληνάκια. ∆ιαπιστώνουν πολλά κοινά σηµεία, ως προς τα λαϊκά σχέδια, την ποικιλία και την ένταση των χρωµάτων, τις συµµετρίες των σχεδίων.

O ΒΛΑΧΙΚΟΣ ΓΑΜΟΣ ΣΤΗ ΘΗΒΑ

Κάθε χρόνο την Κυριακή της Τυρινής (τελευταία Κυριακή της Αποκριάς) και την Καθαρή Δευτέρα (πρώτη μέρα της μεγάλης νηστείας), τούτη την εποχή της άνοιξης, της βλάστησης και της γονιμότητας, εδώ και 150 χρόνια, στην αμπελοστεφάνωτη επτάπυλη Θήβα, πόλη πανάρχαιη και σεβαστή στην ιστορία και την παράδοση, πατρίδα του αμπελιού και του κρασιού, γενέτειρα του Βάκχου, σμίγουν τα προαιώνια στοιχεία της Διονυσιακής λατρείας με τη σύγχρονη χριστιανική πίστη, σ’ ένα πολυσήμαντο, λαϊκό έθιμο, το <<ΒΛΑΧΙΚΟ ΓΑΜΟ>>, που γίνεται σε τέσσερις γιορτινές μέρες. Την Τσικνοπέμπτη, την Κυριακή της Τυρινής, την Καθαρή Δευτέρα και των Αιθοδώρων.
Την Τικνοπέμπτη <<πιάνονται τα προζύμια>> και γίνονται με τα νταούλια και τις πίπιζες, τα πρώτα γερά μεθύσια για τις χαρές που θα ‘ρθούνε.
Την Κυριακή της Τυρινής το μεσημέρι, οι <<Καπεταναίοι>> με τον Πανούση (υπηρέτη), το Φλάμπουρο και τα τοπικά όργανα (πίπιζα και νταούλι), φέρνουν βόλτα τα βλάχικα κονάκια και συναθροίζουν τα παλικάρια του <<μπουλουκιού>>, τους Βλάχους, Μακεδόνες και Λιάπηδες.
Συγκεντρώνονται οι παρέες (μπουλουκιά) στον κεντρικό δρόμο του Επαμεινώνδα και στην πλατεία. Κατά τις 5 το δειλινό, γίνονται το ΠΡΟΞΕΝΙΟ και τα ΑΡΡΑΒΩΝΙΑΣΜΑΤΑ κι από κοντά τραγούδια και χορός μέχρι τα χαράματα της άλλης μέρας.
Την Καθαρή Δευτέρα το πρωί…σκούζει ο <<σκάρος>> (εγερτήριο – εωθινό).
Άναμα φωτιάς, ξέχωρα κάθε <<μπουλούκι>> και στη θράκα της ψήσιμο της <<προπύρας>>, της πίτας νύφης. <<Πυρρίχιος>> χορός παλικαριών, γυροβολιά στην κάθε φωτιά.
Γλέντι, χορός και οινοποσία μέχρι να αποτραβηχτούν οι Βλάχοι στο ξωκλήσι της Αγιατριάδας, για φαγητό και τις στερνές σκοτούρες της γαμήλιας πομπής και της <<τελετής>> του γάμου.
Εκεί οι Βλάχοι στρώνουν τα τραπέζια με νηστίσιμα φαγητά, που μοιράζονται μαζί με τους επίσημους καλεσμένους και με όλο τον κόσμο των επισκεπτών και τσουγκρίζουν μαζί τους τα ποτήρια με το Θηβαϊκό κρασί.
Στις 3:00 ξεκινάνε οι Βλάχοι από την Αγατριάδα, για την αγορά (κέντρο), που είναι τα <<κονάκια>> (καλύβες), των <<συμπεθέρων>> πάνω στις <<ράχες>>.
Ώρα 5:00 το δειλινό, η πομπή των Βλάχων έχει φτάσει στα κονάκια των <<συμπεθέρων>>. Ακουμπάνε τα <<προικιά>> της <<νύφης>> στη βορινή καλύβα.
Ακούγονται βλάχικα τραγούδια από ντόπιους τραγουδιστάδες. Χορεύουν το βλάχικο χορό <<γαϊτανάκι>> και γίνεται ξύρισμα του <<γαμπρού>> κι ακούγεται το σχετικό τραγούδι.
Ακολουθεί ο διάλογος μεταξύ των <<συμπεθέρων>> και κοινολόγηση – αποκάλυψη του μεγάλου μυστικού της <<νύφης>>. Τα <<συμπεθεριά>> ξεδιαλύνουν τις διαφορές τους και αρχίζει το γαμήλιο γλέντι με την συμμετοχή όλου του κόσμου. Ακολουθεί στην πλατεία του Αγιάννη, ο χορός του πεθαμένου παλικαριού (πανάρχαιος χορός που συμβολίζει την ανάσταση της φύσης και τη γονιμότητα). Το γλέντι συνεχίζεται μέχρι τα χαράματα της Τρίτης.
Το ομαδικό γλέντι και μεθύσι, η πομπή, ο Πυρρίχιος χορός, τα φλάμπουρα με τα γαρυφαλλοστόλιστα πορτοκάλια και οι γκλίτσες (παραλλαγές των Βακχικών θυρσών), η τσουχτερή σάτιρα, οι αισχρολογίες και τα πειράγματα, ο χωρίς σταματημό και αναπαμό χορός, η ακατάσχετη οινοποσία, τα πηδήματα και οι κραυγές, ο Πανούσης με το υπερμεγέθες ομοίωμα φαλλού και τα κουδούνια που κρέμονται στα σκέλια του, οι θεατρίνοι που λέγονται και ΄΄ γελοίοι ΄΄  με την ιδιόμορφη φορεσιά τους, (κατσάρια δεμένα στις άσπρες κάλτσες σαν αρχαία σανδάλια, με τα κλαριά κισσού στο κεφάλι τους) και τις γκριμάτσες και τα καμώματα καταίδιοι ΄΄βακχευόμενοι σάτυροι΄΄, χορός του ΄΄πεθαμένου΄΄ που συμβολίζει την Ανάσταση της φύσης, τη νίκη της ζωής πάνω στο θάνατο, είναι λίγα από τα σημάδια που μαρτυράνε ότι τούτος ο ΄΄Γάμος΄΄, το πολυσήμαντο αυτό λαϊκό φανέρωμα είναι ένα αυθεντικό κατάλοιπο της πανάρχαιας οργιαστικής Διονυσιακής λατρείας.

πηγές:

http://exeisminima.gr/blog/2013/03/thiva-vlaxikos-gamos/

http://esthivas.gr/?p=244

O XΑΡΤΑΕΤΟΣ

                                             

Ένα έθιμο στη χώρα μας είναι την Καθαρά Δευτέρα να πετάμε χαρταετό. Ο χαρταετός εμφανίστηκε πριν από 3.000 χρόνια στην Άπω Ανατολή (ανατολική Ασία). Ο χαρταετός χρησιμοποιείται ως παιχνίδι για μικρούς και μεγάλους όμως έχει χρησιμοποιηθεί και από επιστήμονες ως όργανο. Σε πολλά μέρη του κόσμου οι άνθρωποι πετάνε χαρταετό και διοργανώνουν διαγωνισμούς με χαρταετούς.

Οι πρώτοι χαρταετοί εμφανίστηκαν στην Κίνα το 1.000 π.Χ. Ήταν φτιαγμένοι από καλάμια bambou και μετάξι. Από την Κίνα ο χαρταετός διαδόθηκε σε όλη την Ασία, στην Ευρώπη και σε όλες τις άλλες ηπείρους.

Από απεικονίσεις αγγείων μαθαίνουμε ότι οι χαρταετοί υπήρχαν στην Ελλάδα ήδη από τον 4ο αιώνα π.X. και φτιάχνονταν από πανί. Ελληνικό αγγείο δείχνει κόρη που είναι έτοιμη να πετάξει  λευκή σαΐτα (χαρταετό) δεμένη με νήμα.

Στην Κίνα, την Κορέα και την Ιαπωνία πίστευαν παλιά ότι οι χαρταετοί έδιωχναν τα κακά πνεύματα.

Ένας αυτοκράτορας της Κίνας έκανε πειράματα με χαρταετούς που έφτιαχνε από μπαμπού. Εάν αυτοί επιζούσαν τους άφηνε ελεύθερους.

 Στην Ιαπωνία υπάρχουν περισσότερα από 300 είδη χαρταετών. Χωρίζονται ανάλογα με το υλικό από το οποίο έχουν φτιαχτεί και από την περιοχή που φτιάχνονται.

Στην Κίνα υπήρχε ''Η  Ημέρα των αετών'' τον Σεπτέμβριο. Στη γιορτή αυτοί γίνονταν διαγωνισμοί για τον πιο όμορφο χαρταετό. Παρόμοιες γιoρτές για τον χαρταετό υπάρχουν στην Ινδία και την Ιαπωνία.

 Τέλη του 19ου και αρχές του 20ου αιώνα έφτιαχναν τους χαρταετούς έτσι ώστε να σηκώνουν στρατιώτες για να παρατηρούν τον εχθρό. 

Τεχνολογία-εικαστικά-μαθηματικά

Αφού είδαμε πίνακες ζωγραφικής με θέμα τον χαρταετό παρατηρήσαμε τον παρακάτω πίνακα :

                                            "Spring kids fly kites" - Renie Britenbucher

Μετρήσαμε τα σπίτια ,τα παιδιά,τα δέντρα και τους χαρταετούς.Ποια είναι περισσότερα,ποια είναι λιγότερα;Είναι οι χαρταετοί τόσοι όσοι και τα παιδιά;Πόσους χρειαζόμαστε ακόμη για να έχουν όλα τα παιδιά χαρταετό:Αντιστοιχίζοντας ένα προς ένα με την βοήθεια του σπάγγου βρίσκουμε ότι λείπουν 3 χαρταετοί. Παρατηρήσαμε τα έντονα χρώματα και θελήσαμε να αναπαραστήσουμε τον πίνακα με τέμπερες και δακτυλομπογιές.

Kαι οι χαρταετοί μας το δικό μας έργο τέχνης.

πηγή:http://ntelalides8ou.blogspot.gr/2012/02/blog-post_25.html

Μια φορά κι έναν καιρό στην πόλη με τις γόνδολες, τη Βενετία, ζούσε ένα φτωχό παιδάκι, ο Αρλεκίνος. Τις μέρες της Αποκριάς, στη Βενετία γιορτάζουν το καρναβάλι με παρελάσεις και γιορτές. Όλοι ντύνονται μασκαράδες και κρυμμένοι πίσω από τις μάσκες τους γλεντάνε μέχρι το πρωί.

    Ο μικρός Αρλεκίνος, κάθε απόγευμα, καθόνταν στο παράθυρο, έβλεπε τους γελαστούς μασκαράδες που περνούσαν παρέες παρέες κάτω από το σπίτι του και μερικές φορές ένα δάκρυ κυλούσε στο μαγουλάκι του

. Θυμόταν πώς ντυνόταν κι αυτός μασκαράς μαζί με τον πατέρα του και τη μητέρα του και κάνανε βόλτες στην πλατεία το Αγίου Μάρκου με τα περιστέρια. Τώρα πια όλα ήταν διαφορετικά ! Ο πατέρας είχε πεθάνει και η καημένη η μητέρα του με μεγάλη δυσκολία κατάφερνε να πληρώνει τα έξοδά τους. Σκούπιζε, λοιπόν, το δάκρυ του και χαιρετούσε τους γελαστούς μασκαράδες που του φώναζαν να κατέβει μαζί τους στο γλέντι.

Η μαμά του είδε το κρυφό δάκρυ του Αρλεκίνου και ανέβηκε στη σοφίτα αποφασισμένη να βρει κάτι, έστω κι ένα παλιό ρούχο, για να μασκαρέψει το λυπημένο παιδί της. Κάτι μικρά κουρελάκια από υφάσματα της έδωσαν την ιδέα !

    Τα μάζεψε όλα, πήρε τα ραφτικά της και δούλεψε μέχρι το πρωί. Ένωσε τα μικρά κομματάκια, έκανε ένα μεγάλο πολύχρωμο πανί και μ’ αυτό έραψε μια φανταχτερή στολή, που άλλη δεν είχε ξαναγίνει !

Ξύπνησε χαρούμενη το Αρλεκίνο και τον έντυσε με τη στολή. Φούντωσε τα κατσαρά καστανά μαλλάκια του παιδιού και, σαν τελευταία πινελιά, άνοιξε δυο τρύπες με το ψαλίδι της σε μια μαύρη βελούδινη λωρίδα και την έδεσε στα μάτια του παιδιού για μάσκα !

 Το αποτέλεσμα ήταν θαυμάσιο !Ευτυχισμένος ο Αρλεκίνος, με τα δάκρυα απ’ τα παράπονα να λάμπουν στα ματάκια του, έδωσε ένα σκαστό φιλί στη μανούλα του και έτρεξε στην πλατεία.

        Τα πυροτεχνήματα έλαμπαν στον ουρανό και τα παιδιά μάζευαν καραμέλες και σοκολάτες που πετούσαν οι άρχοντες από τα μπαλκόνια

.Όταν έφτασε στην πλατεία ο Αρλεκίνος, όλοι θαύμαζαν τη φορεσιά του, κι εκείνος χαρούμενος άρχισε να χορεύει χωρίς να φανερώνει ποιος είναι.Ποιος είσαι; τον ρωτούσαν πολλοί. Είσαι από τη Βενετία; Που αγόρασες αυτή τη θαυμάσια στολή;

Ο Αρλεκίνος χαμογελούσε και κρατούσε καλά φυλαγμένο το μυστικό του, ώσπου μια κοπελίτσα τού άρπαξε τη μάσκα.Είναι ο Αρλεκίνος ! φώναξαν κάποιοι ξένοι.

Αυτός είναι ο βασιλιάς του καρνάβαλου, φώναξαν όλοι μαζί και του πρόσφεραν φρούτα και γλυκά χορεύοντας χαρούμενοι γύρω του.

Ο Αρλεκίνος χόρεψε ξέφρενα όλη νύχτα και το πρωί γύρισε στο σπίτι του φορτωμένος με γλυκά.

Ένας χρόνος πέρασε. Την επόμενη χρονιά, μόλις πλησίαζε η Αποκριά, όλοι έτρεξαν στη μητέρα του Αρλεκίνου και πλήρωναν όσο όσο για να ράψουν μια πολύχρωμη φορεσιά αρλεκίνου!

Mε αφορμή  την ιστορία του Αρλεκίνου της Ζωρζ Σαρή αναφερθήκαμε στη Βενετία την χώρα με τις γόνδολες.
 H υπέροχη Βενετία είναι χτισμένη πάνω σε μικρά νησιά,και είναι διάσημη για τις γόνδολες και φυσικά το βενετσιάνικο καρναβάλι της.Οι γόνδολες είναι μακρόστενες βάρκες που χρησιμοποιούνται ως κύριο μέσο μεταφοράς.
Είδαμε εικόνες στον υπολογιστή που εντυπωσίασαν τα παιδιά.
Σχολιάσαμε τις  μάσκες που είναι διαφορετικές από τις δικές μας.
Οι βενετσιάνικες μάσκες κατασκευάζονται από δέρμα,  πορσελάνη ή με μια πρωτότυπη τεχνική από γυαλί.

Η ιστορία της μάσκας γενικά, χάνεται στα βάθη των αιώνων, από τους πρωτόγονους λαούς, μέχρι εκείνους που χάραξαν τα μεγάλα βήματα του πολιτισμού της ανθρωπότητας. Πέρα όμως από τη γενικότερη χρήση της, η μάσκα αποτελεί και σήμα κατατεθέν της Αποκριάς.

Η βενετσιάνικη μάσκα, εμφανίστηκε κατά το Μεσαίωνα, όταν οι άνθρωποι φοβούνταν να δείξουν τα πραγματικά τους συναισθήματα και να αποκαλύψουν την ταυτότητά τους.

"Οι μάσκες της αποκριάς"

Μπαίνοντας στο κλίμα των ημερών και με αφορμή το αποκριάτικο πάρτι του σχολείου μας
συζητάµε µε τα παιδιά για τις Απόκριες και τις αποκριάτικες στολές. ∆ηµιουργούνται ερωτηµατικά και ακούγονται διάφορες απόψεις των παιδιών.

*Πότε και γιατί φορούν µάσκες οι άνθρωποι;
*Στα παλιά χρόνια φορούσαν και πώς ήταν;
*Σε άλλες χώρες γιορτάζουν την Αποκριά και πώς;
*Ποια καρναβάλια µάς είναι γνωστά και πού τα έχουµε δει;
*Τι είναι η Σαρακοστή, η Καθαρά ∆ευτέρα και τι κάνουν οι άνθρωποι;
*Πού πετάνε τους χαρταετούς;
 *Πώς γίνονται οι χαρταετοί;
 Τα ερωτήµατα αυτά  τα οµαδοποιήσαμε και  χωριστήκαμε σε  οµάδες. Θα ψάξουµε µέσα από διάφορες πηγές να βρούµε πληροφορίες.

Γενικοί στόχοι
Να γνωρίσουν τα ήθη και τα έθιµα του τόπου µας σχετικά µε τη γιορτή της Αποκριάς, αλλά και άλλων τόπων, από παιδιά διαφορετικών χωρών.
• Να διασκεδάσουν µε ιστορίες, τραγούδια , να χορέψουν
 • Να γνωρίσουν και να παρατηρήσουν έργα µεγάλων ζωγράφων.
• Να πειραµατιστούν µε διάφορα υλικά και χρώµατα και να εκφραστούν καλλιτεχνικά.
• Να γνωρίσουν και να ξεχωρίσουν τα αρτύσιµα και τα νηστήσιµα φαγητά.
 • Να αναζητήσουν στο ∆ιαδίκτυο πληροφοριακό υλικό για τις Απόκριες σ’ ολόκληρο τον κόσµο
 • Να κόψουν, να κολλήσουν και να κατασκευάσουν τους δικούς τους χαρταετούς.

Ξεκινώντας συζητάμε για τις πόλεις που είναι πιο γνωστές για το καρναβάλι τους.
Ψάχνοντας στο διαδίκτυο αναζητούμε εικόνες και πληροφορίες που έχουν σχέση με το θέμα:
"τα πιο γνωστά καρναβάλια στην Ελλάδα" .

*Το καρναβάλι της Πάτρας είναι το µεγαλύτερο και το παλιότερο στη χώρα µας. Παίρνουν µέρος καρναβαλιστές από όλη την Ελλάδα και συµµετέχουν όλοι στη µεγάλη παρέλαση την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς, µε εκατοντάδες άρµατα, τραγούδια και χορούς
. *Το καρναβάλι της Νάουσας, µε τις γνωστές µπούλες και τους γενίτσαρους, µε παλιές παραδοσιακές στολές.
 *Το καρναβάλι της Ξάνθης, που τα τελευταία χρόνια συγκεντρώνει πολύ κόσµο και γίνεται παρέλαση µε άρµατα και καρναβαλιστές
. *Το καρναβάλι της Κοζάνης, που ανάβουν φωτιές το βράδυ της Κυριακής και τα «χάλκινα» παίζουν µουσική και τραγουδούν όλη τη νύχτα, ενώ άφθονο κρασί ρέει στις γειτονιές.

Στην συνέχεια  ψάχνουµε στο χάρτη της Ελλάδας και τοποθετούµε σηµαδάκια - αυτοκόλλητα για να τις θυµόµαστε.Φωνάζουμε τις φωνούλες των λέξεων και προσπαθούμε να πούμε τα ονόματα των πόλεων.

To δεύτερο βραβειάκι μας!!

Ευχαριστούμε πολύ την εξαίρετη συνάδελφο Μαρία Δραγασιά για την επιβράβευση του ιστολογίου μας .Είναι μεγάλη τιμή για μένα. Σε ευχαριστώ πολύ!!

Και επειδή οφείλω να ακολουθήσω τους κανόνες της βράβευσης, θα μοιραστώ μαζί σας 11 στιγμές τις μέχρι τώρα πορείας μου και στοιχεία της προσωπικότητάς μου! Ξεκινάμε λοιπόν...

1 )Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αξιούπολη Κιλκίς.

2)Όταν ήμουν μικρή ήθελα να γίνω δασκάλα ,αργότερα όμως κατάλαβα ότι ήταν πιο κοντά στα ενδιαφέροντα μου να γίνω Νηπιαγωγός.

3)Σπούδασα στην Καρδίτσα και αμέσως μετά παντρεύτηκα στην Θήβα όπου και μένω.

4)Επιμένω στην πραγματοποίηση των στόχων μου όσο κι αν μου στοιχίσει  κι αυτό φαίνεται από το ότι έδωσα 5 φορές Ασέπ για να διοριστώ.

5)Έχω δύο κόρες ,η μεγαλύτερη σπουδάζει Νηπιαγωγός στα Γιάννενα.

6)Χαίρομαι να είμαι με φίλους και γενικά αισιόδοξους ανθρώπους. Δεν αντέχω την μοναξιά.

7)Πριν από 3 περίπου χρόνια ξεκίνησα δειλά την δημιουργία του ιστολογίου μου αφού το σκέφτηκα αρκετό καιρό. Τώρα είμαι πολύ ευχαριστημένη γιατί μέσα από αυτό γνώρισα το αξιόλογο έργο πολλών συναδέλφων και μοιράστηκα μαζί τους  τις ιδέες μου.

8)Λατρεύω την δουλειά μου γιατί η συναναστροφή με τα παιδιά σε κάνει να γίνεσαι παιδί και να ξεχνάς τα προβλήματα σου.

9)Η πιο ευχάριστη στιγμή της ζωής μου ήταν όταν διορίστηκα στα Χανιά! Η πιο δυσάρεστη όταν έχασα τον πατέρα μου στο δεύτερο έτος της σχολής.

10)Θα ήθελα να γνωρίσω συναδέλφους από όλα τα μέρη της Ελλάδας όχι μόνο μέσα από το διαδίκτυο, αλλά και από κοντά για να γνωριστούμε καλύτερα.

11)Μετά από την περιπέτεια με την υγεία μου τους τελευταίους  δύο μήνες πιστεύω ότι πρέπει να δίνουμε αξία σε κάθε λεπτό της ζωής μας .Σίγουρα η εποχή μας έχει πολλές δυσκολίες ,η υγεία μας όμως έχει πρωταρχική σημασία γιατί χωρίς αυτήν τίποτα δεν πραγματοποιείται.

Τώρα είναι η σειρά μου να απονείμω κι εγώ αυτό το βραβείο σε 11 μόνο blogs... Ως πιστή ακόλουθος των κανόνων, θα απονείμω το βραβείο...στα παρακάτω ιστολόγια:

5 ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΘΗΒΑΣ
ΠΕΡΙ ΝΗΠΙΑΓΩΓΩΝ
ΑΣΤΡΟΠΕΛΕΚΙ
6 νηπιαγωγείο Θήβας

Πάω στο 1o Νηπιαγωγείο Νέας Φώκαιας

Δραστηριότητες ,παιδαγωγικό και εποπτικό υλικό για το νηπιαγωγείο

Το νηπιαγωγείο που ονειρεύομαι
Ειρηνούλα
ΠΆΩ ΑΚΌΜΑ ΣΤΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ

10 ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ
ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΠΟΤΙΔΑΙΑΣ

Παρατηρούμε τα σήματα της γειτονιάς μας!

Αφού μάθαμε για το παραπάνω σήμα που  μας δείχνει ότι πρέπει να ακολουθήσουμε κυκλική πορεία,αποφασίσαμε να κάνουμε έναν περίπατο στην γειτονιά μας για να το  δούμε από κοντά .
Παράλληλα να παρατηρήσουμε όσα σήματα βρίσκονται στην περιοχή .